Ban de bom
Ban de bom
Mijn moeder vertelt wel eens over twee van de meest indrukwekkende gebeurtenissen waar zij bij mocht zijn, de 'ban de bom' demonstraties. Niet alleen mijn moeder was hier, maar ook mijn vader (mijn ouders kenden elkaar nog niet), tantes en ooms, vrienden van mijn moeder en mijn oma zat in tranen voor de tv omdat zoveel mensen hiervoor op de been waren. Mam vertelt dan over het feit dat er in heel Nederland geen bus meer te boeken was voor die dag, die waren allemaal al geboekt door demonstranten. Ze vertelt over de lange file op weg naar de demonstratie, met alleen maar demonstranten in bussen en auto`s met spandoeken en borden. Ze vertelt over 'we shall overcome' dat gedraaid werd in de bus en het overweldigende gevoel dat zij dit allemaal samen de wereld uit wilden. Ze vertelt over het feit dat ondanks de massaliteit en het gebrek aan mobieltjes, mijn ouders en hun vrienden elkaar toch moeiteloos vonden. Mijn hele jeugd hing de 'ban de bom' button nog op het prikbord op de wc, zodoende zag ik hem meermaals per dag. Ban de bom was onderdeel van mijn jeugd, van mijn opvoeding.
Afgelopen open havendag stond ik in Gorinchem met PAX voor vrede handtekeningen op te halen om de bom te bannen. Komend hippiefestival ben ik er weer om handtekeningen op te halen om de bom te bannen. Juist doordat mijn ouders bij deze demonstratie waren en het verhaal van deze demonstratie onderdeel uitmaakt van mijn jeugd, is het gevoel bij de huidige (geweldige) acties van PAX voor vrede 'is die bom de wereld nu nóg niet uit?!?'
Het treurige antwoord is nee, de bom is de wereld nu nóg niet uit. Daarom is ook jouw handtekening zo belangrijk, teken je mee? Dat kan hier. Laat de volgende generatie niet hoeven zeggen 'is die bom de wereld nu nóg niet uit?!?'
Reacties
Ik was op 21 november 1981 samen met honderduizenden op het museumplein in Amsterdam tijdens de demonstratie tegen de kernwapens! Het was zo druk dat we met de treinen niet eens meer op het station konden aanmeren en dus uit mochten stappen voor CS station A'dam en via de rails verder gingen! Het museumplein kon die menigte natuurlijk helemaal niet aan en de straten rond het plein zag zwart van de mensen die uit volle borst meezongen en scandeerden! Het heeft uren en uren geduurd om die hele mensenmassa 020 weer te laten verlaten en ik kwam pas de volgende ochtend weer in Delft (waar ik toen studeerde) terug. Maar het was waardevol en een van mijn mooiste en beste demonstraties waar ik aan meedeed in mijn jonge jaren! Den Haag twee jaar later was nog groter maar kon voor mij de euforie van de onverwachte grote opkomst in Amsterdam niet overtreffen! Dat de kernbommen nu nog steeds op Nederlands grondgebied liggen helaas betekende gelukkig niet dat we wel als samenleving een vuist wisten te maken tegen de kernraketten. Overigens ben ik tot op de dag van vandaag nog steeds in grote verwondering over wat maakte dat in ons Calvinistische landje, waar demonstraties nooit de massaliteit kregen zoals in de onze omliggende landen, het toch gebeurde. In die demonstraties liepen arm en rijk, links en rechts, gelovig en niet-gelovig, blank en gekleurd in grote saamhorigheid in protest tegen het immense gevaar van de 'koude oorlog'!
21 november 1981 - één van de gelukkigste dagen van mijn leven; zóveel mensen op de been voor dit goede doel in mijn dierbare stad. Hoop op een betere wereld voor het kind, dat ik verwachtte. Ook wij waren er met een hele groep; waaronder inderdaad ook Lies' moeder en jullie Gorinchemse wethouder: Eva Dansen. Wat een solidariteit, liefde en plezier, die dag! Het vervolg - Den Haag 29 oktober 1983 deed er nauwelijks voor onder.
Ik heb er privé-foto's van én de beide fotoboeken. (Maar hoe krijg ik hier nou een foto bij geplaatst?)
Hoe dan ook; een super initiatief, jullie festival en deze actie; een initiatief, dat mijn wárme steun heeft.
Bij Ban de Bom was ik niet, ook later niet bij de grote demonstraties tegen de kruisraketten.
Wel heb ik ze gevolgd op TV. Het was heel indrukwekkend om al die mensen te zien, op het Malieveld, in de Houtrusthallen, enz. Het gaf een groot gevoel van saamhorigheid, zelfs als je er niet bij was.
Reactie toevoegen