Weblog Lies en Frank

Woningen wel of niet verduurzamen en wie krijgt de rekening? Een politiek heet hangijzer!

En dat is logisch, want de vraag blijft wie er profijt van heeft en wie ervoor moet betalen en of dat eerlijk is. Daar komt dan ook al gauw het woord rendabel bij op tafel. Want hoe zorg je dat een woning meekan in de energietransitie die nodig is en dat het betaalbaar blijft. Hierbij maakt het ook heel veel uit hoe je het doet, die verduurzaming. Op dit moment is de overheid gericht op de lange termijn en het publiek belang en dat is ook het verhaal dat ze inwoners vertelt, terwijl mensen vooral denken in korte termijn en eigen belang. Heel logisch! De vraag is voor mensen uiteindelijk toch vaak: Voel ik het in mijn portemonnee? Een terechte vraag in een tijd waar het steeds moeilijker wordt om fatsoenlijk rond te komen. Als je als overheid inwoners mee wil krijgen in deze transitie, zul je ook echt aandacht moeten hebben voor de korte termijn en de beurs van inwoners. Dat geldt ook voor de huurders, die ook lagere lasten zouden moeten krijgen door een duurzamer huis! 

Op dit moment investeert de provincie Zuid-Holland op initiatief van de SP in energiemaatregelen achter de voordeur. Zo profiteren inwoners gelijk van de transitie en zijn ze positiever over de energietransitie. Ik pleit er dan ook voor dit op grote schaal toe te passen en dat de landelijke overheid stopt met het subsidiëren van bijvoorbeeld de fossiele industrie. De fossiele industrie behoort niet tot de toekomst en het is dan ook verspilling van overheidsgeld. Maar dan zijn we er nog niet. Er moet meer gebeuren willen wij samen de klimaatdoelen gaan halen en een rechtvaardige energietransitie bereiken. Want de overheid maakt mensen nu vooral bang met de enorme bedragen die mensen uit moeten geven om hun huis te verduurzamen én de donderwolk die mensen boven het hoofd hangt van een veel hogere energierekening als je niet verduurzaamd. Deze opgave is zo groot en zo belangrijk, dat het de plank volledig misslaat dat we hem op deze manier op het bordje van 'de inwoner' leggen.

Wat we wel zouden moeten doen is de rekening op de juiste plek leggen, bij de industrie en grootverbruikers, maar ook de bereidheid tonen als overheid om te investeren.

Een manier om dit te doen zou een revolverend fonds zijn. Dan geeft de Provincie het geld voor de benodigde investering en inwoners betalen dat geleidelijk terug met de winst die ze maken door de gedane aanpassingen. Het geld komt dan terug in het fonds zodat de volgende mensen kunnen investeren in hun huis. We moeten namelijk rigoureus in alle type woningen willen investeren, maar met name die in de lagere prijsklassen. De woningen die bij deze prijsklassen horen zijn vaak minder duurzaam én de mensen die hier wonen kunnen de lagere energierekening heel goed gebruiken. Dit zijn ook vooral de woningen van mensen die het geld niet hebben om hun huis te verduurzamen. Een vicieuze cirkel dus. Daarom is er voor de verduurzaming van woningen een andere houding en strategie nodig, er is voor nodig dat wij ons als overheid verantwoordelijk voelen voor de verduurzaming van deze huizen. Stap voor stap en samen doen is veel beter voor onze inwoners dan alleen groene vergezichten. Wij, in de provincie, kunnen het verschil maken voor onze inwoners. Als we dat samen ook écht willen.