Weblog Lies en Frank

Afgelopen week hebben we in Zuid-Holland gesproken over een rapport van de Wageningen Universiteit dat als doel had te kijken hoe intensieve veehouderijen in Zuid-Holland diervriendelijker, minder intensief en duurzamer kunnen worden. Één van de punten uit dit rapport is dat intensieve veehouderijen die nu al in Zuid-Holland gevestigd zijn, onder strenge voorwaarden naar een andere locatie zouden moeten kunnen, als ze daarmee diervriendelijker en minder intensief gaan werken. Nieuwe intensieve bedrijven zijn al langer niet welkom in de provincie, gelukkig.

In eerste instantie was het college hier niet voor, ik twijfelde nog een beetje, omdat ik de overwegingen in het rapport ook wel goed vond. Namelijk dat deze intensieve bedrijven toch in Zuid-Holland zullen blijven, en op een nieuwe locatie diervriendelijker en duurzamer zullen worden (maar dus nog steeds intensief, dus nog steeds iets waar wij zeker niet voor zijn). Het was dus een keuze uit twee kwaden, waarvan er uiteindelijk de minst kwade uitgekomen is denk ik, namelijk dat dergelijke bedrijven onder strikte voorwaarden kunnen verplaatsen.

Na deze zeer lastige overwegingen, was ik absoluut niet blij met dit bericht waarin de LTO triomfantelijk geciteerd wordt: ‘Toch ruimte voor intensief Zuid-Holland’. Met de mededeling hierbij dat de LTO aan het lobbyen is voor het behoud van de intensieve veehouderij in Zuid-Holland. Na het ‘diervriendelijke’ verhaal dat de LTO woordvoerster in de commissie gehouden had, kun je je voorstellen dat ik niet bijster gecharmeerd was van de inhoud van dit bericht. We zullen er op toe moeten zien dat de eisen voor hervestiging moeten zeer streng worden en goed gehandhaafd zullen worden. Want je geeft ze een vinger, en ze nemen je hele hand. Het doel is dan ook zeker niet het behouden van de intensieve veehouderij in Zuid-Holland, integendeel, het doel is deze industrie zolang hij er nog is, minder dieronvriendelijk  en minder intensief te maken.