Damherten komen om van de honger
Damherten komen om van de honger
Op dit moment sterven de damherten bij bosjes in de waterleidingduinen kopte het Algemeen Dagblad vandaag. Op mijn nuchtere maag raakte juist deze kop mij diep. Dit was absoluut te voorkomen geweest.
Op 16 december 2009 diende ik een motie in met de oproep te onderzoeken hoe de populatie beheerd zou kunnen worden. De motie haalde het niet omdat de meerderheid van de partijen andere belangen zwaarder lieten wegen dan het belang van een diervriendelijk populatiebeheer. Deze drie partijen waren namelijk voorstander van afschot en de Partij voor de Dieren stelde dat de natuur zelf de populatie wel zou gaan reguleren. Uiteindelijk besloten provincie en gemeente Amsterdam een hek rond de waterleidingduinen te plaatsen. Afschot zag – en zie ik nog steeds – als symptoombestrijding en plezierjacht kan al helemaal niet. Maar de gedachte dat plaatsing van hekken de ideale oplossing vormen begreep ik niet. Ik zag dat als uitstel van executie.
Het tragische is dat de Partij voor de Dieren en de SP nu beiden gelijk krijgen. Door de afsluiting is er in de winter te weinig eten voor de populatie waardoor veel dieren van honger verzwakt raken en een na een lange lijdensweg sterven. Een snelle dood door poema, beer of wolf is voor die verzwakte dieren niet weggelegd. Het sterven van dieren is natuurlijk en dode dieren zijn voor de aaseters van belang maar ik betwijfel of er in de waterleidingduinen wel genoeg eksters, kraaien en aaskevers rondvliegen om 100 dode damherten in drie maanden op te ruimen en op een explosie van ratten (die kunnen dat ook heel goed) zit denk ik ook niemand te wachten.
Namens de SP heb ik destijds gepleit voor een populatiebeheer, uit te voeren door professionele beheerders. De kosten voor dat beheer zouden gedekt kunnen worden door de opbrengst van het vlees van overtollige gezonde dieren (met overtollig bedoel ik het aantal dieren waarvoor in het gebied niet genoeg voedsel is). Een zorgvuldig beheer dient zowel dierenwelzijn als behoud van de grote recreatiewaarde die de damherten vertegenwoordigen. Wat nu gebeurt staat echter haaks op dierenwelzijn en recreatie en is ook niet duurzaam. Wandelen tussen stervende herten, in verschillende staat van ontbinding verkerende dode herten en zwermen lijkenpikkende kraaien + volgevreten ratten lijkt mij niet plezierig. Om nog maar niet te spreken van de gruwelen die de dieren zelf in deze lijdensweg hebben moeten doorstaan.
Door de omheining wordt de noodzaak van populatiebeheer nu al duidelijk zichtbaar. Maar als we nu niets doen komen er over een maand of wat misschien wel 1000 hertenkalfjes bij. Komende winter gaan er zeker ook weer honderden dieren langzaam (en vooral zinloos) dood. Misschien nog wel meer dan dat er nu sneuvelen.
Daarom roep ik opnieuw op om eens goed na te denken over een goed doordacht en zo diervriendelijk mogelijk populatiebeheer. Ik denk daarin graag mee.
Reacties
Beste Francis,
Dank voor de reactie.
Dat is inderdaad mijn punt, dit hek is is mede de oorzaak van het drama wat zich nu voordoet...
Hartelijke groet,
Lies
Een hek er om heen zetten had zeker *niet* gemoeten! Het resultaat stond bij voorbaat vast en valt al een aantal jaren goed te zien (ook vanuit de trein) in het "Getto voor Grote Grazers", ook bekend als de Oostvaardersplassen! Iemand heeft ECHT niet nagedacht! :-(
Mijn reactie:
Afgelopen zondag ben ik in de duinen expres alleen maar langs de hekken gaan lopen. Daar is de romantiek van natuur en vrijheid ver te zoeken. De herten concentreren zich daar, en ik zag er meer dan ooit. Tussen hun gestorven soortgenoten grazen ze wat er te grazen valt.
Wat mij tegenstaat is het alles-op-z'n-beloop-laten beleid wat de herten betreft, c.q. gewoon niks doen. Wat is het verschil tussen een schaap en een hert? De schapen worden verzorgd, de herten niet. Ik pleit voor beheer van de troepen herten. Als dat met schapen kan, kan het ook met herten.
Ik vind het een slappe redenering te beweren dat 'de natuur' het zelf wel regelt. Die 'natuur' bestaat helemaal niet in Nederland. Er staan hekken om de stukjes natuur heen, en die stukjes zijn veel te klein.
De omvang van een bepaald gebied moet een veel grotere rol spelen in de afweging voor actief beheer of niet. Wat dat betreft heeft geen beheer weinig kans: die stukjes grond die wij in Nederland nog aan 'de natuur' laten, stellen gewoon niets voor. Ons land is daarvoor ook te klein.
Hoe het beheer er precies uit gaat zien, interessert me niet zo: of het nu afschieten wordt of het slachten of doorverkopen van dieren, maakt me niet uit. Het gaat me erom dat er aan deze onverkwikkelijke toestand iets wordt gedaan.
Waarschijnlijk zal de wal het schip wel keren: ik vind, na een paar hongerwinters voor de herten, ook de bomen er beroerd bij staan. Veel jongere bomen staan te sterven door de afgeknaagde schors.
Kortom: beheer voor de hertenpopulatie!
Groet, MJ
Beste MJ,
Dank voor de ondersteuning van mijn pleidooi voor een wildbeheerder.
Met vriendelijke groet,
Lies
Reactie toevoegen