Een gesprek in de trein
Een gesprek in de trein
Gisteren hoorde ik in de trein een gesprek tussen 2 oudere dames over hun ov-chipkaart ervaringen. Beiden bleken niet alleen zelf problemen met de kaart tegen te komen, maar ook mensen in hun omgeving liepen tegen grote problemen aan. Een vriendin van in de 80 die een boete gekregen had door problemen met de ov-chip, verschillende voorbeelden van mensen die hun gratis reisdagen niet op konden halen. Maar ook dat 1 van de dames geen internet had om zaken te regelen, terwijl je internet wel nodig hebt om bepaalde voordelen te kunnen genieten en ook zaken te regelen.
Dit gesprek maakte voor mij weer pijnlijk duidelijk dat papieren kaartjes een noodzaak blijven, betaalbare papieren kaartjes. Maar ook, dat de OV-chipkaart zo veel klantvriendelijker kan en moet. Dat er te weinig rekening gehouden is met verschillende doelgroepen, en dat hier snel verandering in moet komen.
Reacties
Voorwoord voor onze vereniging :
We zitten voor de motor in het slechte seizoen. Een mooie reden om eens wat anders te proberen, try before you die: het Openbaar Vervoer. Het Centraal Station Rotterdam is de laatste jaren veel in het nieuws geweest: als een enorme klus, een logistiek mirakel en als prachtig ontwerp. Al met al een reden om daar met eega eens een kijkje te nemen en na jaren het OV weer eens te testen.
Als Centraal je eindbestemming is, ga je natuurlijk met: de trein. Om met het Openbaar Vervoer te kunnen reizen zijn er voor ons twee dingen nodig, namelijk een auto en een OV-kaart. De OV-kaart is niet in een OV-winkel te koop, maar wel in sommige winkels. Ik weet niet welke winkels maar mijn medereiziger wist dat wel. Met OV-kaart (€10 geladen) met de auto naar station Lombardijen.
Ik ben volslagen leek in OV. Gelukkig heeft zo’n station visuele hulpmiddelen (om, laten we zeggen, ouderen te helpen), zoals pictogrammen waar je de OV-kaart moet houden om in te checken. Bij alle pogingen kwam een tekst tevoorschijn die aangaf, dat wat ik wilde, niet kon. Maar, is er een pictogram voor hulp, met een drukknopje. Een dame legde uit dat ik allereerst ergens moet eenmalig aangeven of ik 1e of 2e klas wil reizen, en dat ik tenminste €20 op mijn kaart moet hebben. Dit laatste leek me iets te gortig voor eenmalig gebruik, dus, per auto op naar Metrostation Slinge. Hier kan de OV-reiziger gratis parkeren. Helaas ging de slagboom van de garage niet open. Gelukkig is ook hier een knopje voor verbale hulp. Een dame verklaarde dat waarschijnlijk de kaartjes op waren, maar ze kwam direct naar ons toe. Na een kwartiertje zaten we in de Metro.
De verdere reis liep voorspoedig, met uitzondering van de aankomst op CS. Hier moet je met je OV-kaart uitchecken. Dat deden we bij het eerste pictogram voor uitchecken om vervolgens naar de roltrap te lopen. Boven echter nogmaals pictogrammen om uit te checken en poortjes. Wat nu? Nogmaals uitchekken dan maar. Helaas kostte dat dubbel geld en dat willen we niet. Op naar een official. Die stuurde ons door naar de servicebalie.
De servicebalie bleek uit een drietal mannen van middelbare leeftijd in een moderne werkomgeving te bestaan. Geen glas met gaatjes, of met een microfoon en luidspreker waar je om de beurt moet praten. Dit is echt een balie waarover leunend, je rustig met iemand kunt spreken.
De man die ons vriendelijk te woord stond, kon na uitleg van onze kant verklaren wat er verkeerd gegaan was. We hadden bij de lift uitgecheckt, maar hadden dat na de roltrap bij de poortjes moeten doen, óf, de lift ook daadwerkelijk moeten gebruiken. Net iets te weinig pictogrammen om de onervaren reiziger de juiste handelingen te laten verrichten. Hij verklaarde dat hij het extra afgeschreven geld niet terug mocht boeken, en dat we hiervoor eigenlijk een formulier moesten invullen en opsturen, maar dat hij voor ons een uitzondering ging maken.
Ik informeerde of wat ons was overkomen vaker voorkwam. De man beaamde dat dit toch wel met enige regelmaat voorkwam. Met gevoel voor humor verklaarde hij dat zijn leidinggevende had aangegeven dat het juist erg goed ging met het nieuwe systeem. Na wat digitale handelingen was het geld weer op de OV-kaart geboekt, en konden we het station bekijken.
Rotterdam CS is inderdaad een prachtig bouwsel. Een plafondbekleding met hardhouten latten waar heel wat hectare bos in zit. De toegang naar de roltrappen, hel verlicht met TL buizen op een glimmende achtergrond (een autospuiter zou dit graag als spuitcabine hebben). Ook het fietstunneltje van vroeger heeft een nieuwe plaats gevonden. Helaas is dit nog steeds geen tunneltje om ’s avonds laat als alleenstaande vrouw te gebruiken. De dubieus ruikende vochtplekken uit het oude tunneltje bleken ook meeverhuisd. De verder fris wit gekleurde tunnel leidt naar de achterzijde van het station. En ook de achterzijde toont een station van allure. Echt een mooi gebouw.
Met de inmiddels opgedane ervaring, verliep de terugreis voorspoedig. Er kwamen wat jongelui met vrolijk gekleurde mutsen in de Metro naast ons zitten, die elkaar in een vreemde taal aanspraken; we waanden ons even bij de Kamara’s. De auto bleek alle ramen nog te hebben en de slagboom van de garage ging open. Al met al een indrukwekkende en vermoeiende reiservaring.
Wat is het met de motor dan toch makkelijk: geen OV-kaart nodig, geen tegoed storten, thuis opstappen bij je bestemming afstappen, niet wachten op een perron, niet overstappen, geen parkeerproblemen en alle vrijheid in tijd en bestemming, en nog een heerlijke beleving ook. Jammer dat we net in de donkere maanden zitten, maar gelukkig is er Contact van de MC, de Oudejaarsavond en de 2014 evenementenkalender!
Bert
Reactie toevoegen