Weblog Lies en Frank

Vandaag staan we stil bij de doden die gevallen zijn in de Tweede Wereldoorlog en in oorlogen daarna. De nationale herdenking is altijd op 4 mei om 20.00, maar elk jaar is er `s middags ook al een kleine herdenking op het Zuid-Hollandse  Provinciehuis. Vorig jaar vroeg mijn voorganger, Bart Vermeulen, aandacht voor het persoonlijke verhaal in deze herdenking. Verschillende provinciale ambtenaren, Statenleden en Gedeputeerden overleefden de oorlog niet, zij verdienen een prominente plek in deze provinciale herdenking. De Commissaris van de Koning gaf hier vandaag op een mooie en persoonlijke manier invulling aan. Het communistische Statenlid Louis de Visser stond centraal. Hieronder kunnen jullie lezen wat de Commissaris over Louis de Visser vertelde.  De namen van de gevallen in onze provinciale organisatie zijn: de ambtenaren in dienst van de provincie Zuid-Holland: H. Alter, L.P.A. Bendik, A. van Dijk, C.J. Engels, B.C.J.H. Faber en H.A. Remeijn, de gedeputeerden: C.G. Roos en T.J. Verschuur. en de Statenleden: A. Menist en L.L.H. de Visser.

De Verenigde Naties namen als eerste resolutie aan dat massavernietigingswapens en kernwapens verboden moeten worden, zovele jaren later is er nog steeds geen verbod. 70 jaar na Hiroshima en Nagasaki zijn kernwapens nog niet de wereld uit. Oud-Kamerlid Krista van Velzen heeft de laatste maanden met PAX voor vrede handtekeningen opgehaald voor een burgerinitiatief om de kernwapens in Nederland op de agenda te krijgen in de Tweede Kamer. Dat is ze onlangs gelukt, PAX heeft voldoende handtekeningen opgehaald om kernwapens op de politieke agenda te krijgen! Juist de herdenking van de twee kernwapens op Hiroshima en Nagasaki zou tot nadenken moeten stemmen, willen we dat echt nog een keer? Willen we zulke wapens echt in de wereld hebben? Er zijn al 115 landen die kernwapens verboden hebben, laten wij als Nederland dat goede voorbeeld volgen en daarmee het goede voorbeeld geven voor andere landen.

Elke geesteswetenschappen student zal het herkennen, elke geschiedenis student zal het herkennen; de vraag wat je dan later gaat doen met die opleiding die je nu doet. Wat kun je dan wórden met geschiedenis? Leraar? Ik heb hier altijd op geantwoord dat je een opleiding doet om een bepaald werk- en denkniveau te bereiken, het is geen beroepsopleiding en dat zou het ook niet moeten worden. De geesteswetenschappen creëren begrip voor de wereld, leren ons onze geschiedenis maar leiden ons ook op tot kritische burgers. Het biedt ons perspectief om Machiavelli, Hobbes of andere grote historische schrijvers te bestuderen, een kans om anders naar het heden te kijken. Desalniettemin staan de geesteswetenschappen op (Nederlandse) universiteiten sterk onder druk, er is steeds minder geld te vinden voor deze opleidingen en de kleinere opleidingen (zoals de mijne) sluiten de deuren. In Amerika komt de financiering van universiteiten steeds meer van andere bronnen dan de overheid, het komt van het bedrijfsleven en private donoren. Er wordt steeds meer naar winst gekeken, naar snelle resultaten. De geesteswetenschappen lijken dan overbodig, lijken dan een luxe, terwijl ze juist van groot belang zijn voor onze samenleving. Daar is geen prijs aan te koppelen, daar is geen productiecijfer aan te koppelen.

Ik doe, zoals sommigen van jullie weten, al langere tijd onderzoek naar (oa) Simon Stevin en zijn politieke werken. Nu zal ik jullie verder niet vermoeien met al zijn inzichten, maar er is er één waar we in deze tijd nog van kunnen leren. Het gaat over hoe om te gaan met armen en waarom. Stevin schreef dit werk tussen 1596 en 1602. Ik kan het dan niet helpen om te denken 'als iemand dit toen al kon bedenken, waarom gebeurt het dan nu nóg niet?'

Vanmorgen ben ik bezig geweest met een stuk tekst in het historische werk van Pieter Cristiaenszoon Bor over de Nederlandse Opstand (in het kader van mijn scriptie natuurlijk), daarbij vond ik het volgende stukje tekst: 'en meest alle de landen dragen seer grote lasten, so van dijkagie, onderhout van wegen, kaden, sluysen, wateringen, molens en diergelijke.' Het tekstje waar dit uit komt is een stuk van de Staten van Holland en de Gedeputeerden van Zeeland gericht aan de graaf van Leicester die op dat moment een hoge positie heeft in de Noordelijke Nederlanden. Ik kon het niet helpen dat ik bij het lezen van dit stukje een beetje moest gniffelen, omdat dit de kosten zijn die we in (Zuid-)Holland nog steeds hebben: Wegonderhoud, waterwegen, kaden, sluizen, molens (en nog veel meer natuurlijk).

Zo nu en dan deel ik ook graag iets met jullie dat niet zoveel met de politiek te maken heeft, omdat ik natuurlijk ook een hoop doe naast de politiek. Hoewel ik meestal boeken voor mijn studie en scriptie lees, heb ik gelukkig zo nu en dan ook tijd voor iets anders, zoals dit prachtige boek van Mary Laven over vrouwenkloosters in Venetië. Het boek neemt je mee naar de tijd van de reformatie en contrareformatie. Je kijkt door de ogen van de adellijke vrouwen die in deze kloosters intreden omwille van overwegingen rond de erfenis en bruidsschatten. Deze dames willen dit zeker niet altijd, maar het kunnen behouden van een ‘normaal’ adellijk bestaan in het klooster maakt het wel dragelijker. Familiebelangen werden vanuit het klooster behartigd en de nonnen hadden veel contact met de buitenwereld. Tot de contrareformatie dit ineens ruw verstoord. Dit was dramatisch voor de vrouwen van adel die hier niet vrijwillig waren. Dit boek nam mij mee naar een onderwerp en gebied waar ik nog niet zo heel veel van wist, ik heb het verslonden en hoop het nog een keer te gaan lezen als ik hier tijd voor heb. Het is absoluut het lezen waard!

Terwijl men in Nederland in spanning de laatste verkiezingsdag doorbrengt, ben ik woensdagochtend vroeg op de Thalys gestapt, op weg naar Reims. Alhier woon ik een congres bij over Tacitisme in vroegmoderne Europese denkers. Ik moet zeggen, dat toen ik me inschreef ik het idee had dat het deels in het Frans en deels in Engels zou zijn, het blijkt geheel in Frans en Spaans te zjjn. Hoewel wat lastig, wel erg goed om de taal weer een beetje op te poetsen. Vooral ook de gesprekken in de pauzes zijn erg nuttig, zo kwam ik er achter dat er hier in Reims een project gestart is over opstanden in Eueopa, waaronder de Nederlandse Opstand. Hier worden ook allerlei conferenties omheen georganiseerd, erg leuk om in de gaten te houden!

Vandaag is het boek 'kroniek van de Nederlandse Oorlog' verschenen, een vertaling van de Annales et historiae de rebus Belgicis van Hugo de Groot (1583-1645), de vertaling is van het gedeelte dat Annales heet. Dit werk is vele jaren relatief onbekend en ook slecht bereikbaar geweest voor het grote publiek, omdat er slechts een Latijnse en een zeventiende eeuwse Nederlandse vertaling van beschikbaar was. Vanaf vandaag is dat dus niet meer zo, vanaf vandaag is er een prachtige en zeer goed leesbare Nederlandse vertaling beschikbaar. Hiermee is weer een stukje van de Nederlandse geschiedenis ontsloten voor iedereen, een erg mooie ontwikkeling.

Afgelopen donderdag ben ik naar een symposium over het herinneren van de Nederlandse Opstand in Leiden geweest (ik doe ook onderzoek naar de Nederlandse Opstand, dus wilde hier natuurlijk graag bij zijn). Met dit symposium werd een onderzoeksperiode van vier onderzoekers afgesloten en een tentoonstelling geopend die zij samengesteld hadden. De onderzoekers vertelden over gevelstenen ter herinnering van het beleg van steden, of een kanonskogel die het huis raakte en nu ter herinnering in de gevel gemetseld werd, en ook gevels waarop de heldendaden van bewoners van het huis uitgebeeld werden. Daarnaast werd er verteld dat er mensen waren die 100 jaar na de (in hun ogen heldhaftige) daden van hun voorouders, hier nog een identiteit en status aan ontleende. De tentoonstelling is klein, maar zeker aan te raden! Van de verschillende onderzoekers zullen komend jaar boeken uit komen, ik zie vooral uit naar het boek over gevelstenen!

De afgelopen 4 maanden ben ik heel druk bezig geweest met mijn scriptie (we hadden er ongeveer 16 weken voor). Ik heb hem 2 weken geleden ingeleverd. De stress rondom mijn scriptie is de reden dat ik de afgelopen maanden wat minder berichtjes geschreven heb. Gisteren heb ik na 2 weken nagelbijten mijn cijfer terug gekregen, een 9 (mijn mond viel open ik kon zeker 10 minuten lang niet anders dan suf vragen of hij een grapje maakte)! Nu volg ik nog 2 vakken in Leiden, voor mijn Minor, en dan studeer ik hopelijk dit jaar af van mijn Bachelor. Maar in september begin ik ook meteen weer met een Master.